18 mrt 2016
Al tientallen jaren genieten ongeveer veertig woonbootbewoners in de Pelserthaven van hun schilderachtige stekje aan het water, midden op het industrieterrein Spaanse Polder. Bewoning is al die jaren gedoogd. Tot twee jaar geleden, toen het nieuwe bestemmingsplan in werking trad. ‘Bedrijven met milieucategorie 5 mogen zich hier vestigen, wonen in het gebied is dan onverantwoord’, zegt Bert Jonker, projectmanager bij de gemeente Rotterdam.
Sinds dik anderhalf jaar ontfermt Jonker zich over het woonbotendossier Spaanse Polder. ‘Mijn eerste opdracht was om een alternatieve locatie te zoeken voor de 29 woonboten. Locaties op de Aelbrechtskade en de Poldervaart in Rotterdam vielen af omdat ze financieel of juridisch-technisch niet haalbaar waren. Dat bleek ook bij ‘De Hoop’ het geval, maar na een nieuwe berekening blijkt deze locatie, ingeklemd tussen de industrieterreinen Spaanse Polder en Noord-West en de Schie toch mogelijkheden te bieden.’’
Voordat de woonboten daar kunnen liggen, moeten er nog wel wat infrastructurele, politieke en beleidsmatige ingrepen plaatsvinden. Jonker: ‘Om er een haven voor woonboten te maken, moeten we van land water maken, een dijk doorsteken en een nieuwe dijk aanleggen. Verder moet het bestemmingsplan gewijzigd worden. Nu geldt voor het gebied een recreatiebestemming en dat moet een woonbestemming worden.’ Dan is er nog een puntje: de beoogde locatie ligt in de gemeente Schiedam. Om overeenstemming te bereiken zijn gesprekken tussen beide gemeentes gevoerd. Het college van Schiedam zal zich binnenkort uitspreken over een voorstel. Na akkoord kunnen de plannen verder worden uitgewerkt
Op de nieuwe plek komen ongeveer dertig woonbootligplaatsen. Twaalf van de 29 woonbooteigenaren verhuizen straks mee naar de nieuwe plek, vijfhonderd meter verderop. ‘Zeventien woonbooteigenaren hebben besloten hun boot aan de gemeente te verkopen’, zegt Jonker ‘Die verkopen we inclusief ligplaats op de nieuwe plek.’
‘Mijn vriend en ik waren in 2007 de laatste nieuwkomers in de Pelserthaven. Anderen wonen hier al sinds de jaren negentig. Af en toe werd er gezegd: ‘jullie moeten weg’, maar dan hoorde je weer twee jaar niks. Na het goedkeuren van het nieuwe bestemmingsplan in januari 2014 is er meer vaart achter gezet. Een groot deel van de bewoners heeft zijn woonboot aan de gemeente verkocht en dat is allemaal best goed verlopen. Neemt niet weg dat de idylle ruw is verstoord en dat er een gat is geslagen in een hechte gemeenschap.’ Bovendien kampen de achterblijvers nu opnieuw met onzekerheid. ‘De gemeente spreekt nu al een jaar van een overeenkomst met Schiedam. Dit zou een hamerstuk zijn, een formaliteit, maar er staat nog nergens een handtekening. Hoewel ik moet zeggen dat de communicatie met de gemeente de laatste twee jaar is verbeterd, is het nog steeds niet optimaal en dat is behoorlijk frustrerend. We weten bijvoorbeeld niet hoe het zit met de bestemmingsplanwijziging, met het aanpassen van de gemeentegrens of het veranderen van land in water. Laat staan dat er een indicatie is, hoe lang deze trajecten gaan duren. Bovendien liggen we straks pal onder de aanvliegroute van Rotterdam The Hague Airport. Hoe zit dat met geluidsoverlastregels? Het gebrek aan zekerheid, dat is misschien nog wel het ergste.’